Huilbaby ‘s

Alle baby’s huilen wel eens, zeker tijdens de eerste drie maanden. Het is voor een baby nu eenmaal één van de weinige manieren waarop hij zijn ouders kan duidelijk maken dat iets hem niet bevalt. Precies omdat het een uiting van ‘ontevredenheid’ is, willen ouders dat huilen graag zo snel mogelijk doen stoppen door hun baby te troosten. Maar wat als dat niet lukt met een huilbaby?

Huilen is belangrijk

Huilen is volstrekt normaal, het hoort bij de normale ontwikkeling van een baby. Het is tijdens het eerste levensjaar het belangrijkste communicatiemiddel voor een baby. Hij kan mama en papa duidelijk maken dat hij honger heeft, een natte luier heeft, een boertje wil laten, krampjes heeft enzovoort. Later wordt het ook een manier van aandacht vragen. Een huilende baby kan immers rekenen op de aandacht van mama of papa die hem probeert te troosten.

Vanaf dit moment zien we dat baby’s verschillende soorten huilen ontwikkelen en dat elke baby als het ware op een eigen manier huilt. Een andere belangrijke emotie die baby’s tijdens hun eerste levensjaar willen overbrengen is angst: angst om alleen te zijn, angst voor onbekenden.
Daarnaast is huilen ook een belangrijke stap in de ontwikkeling van de klankproductie van een baby (zie ook: taalontwikkeling).

Troosten

Om een baby te troosten, bestaan er wellicht evenveel methodes als er ouders bestaan. Bovendien is ook elke baby anders, en wat bij de ene werkt, zal de andere misschien nog harder doen huilen. Eén belangrijke regel voor elke mama en papa die trachten hun spruit te troosten is: je baby kalmeren lukt enkel als je zelf rustig bent. Ben je boos of prikkelbaar, laat het troosten dan even aan je partner of aan iemand anders over. Je eigen rust straalt af op je baby, maar baby’s pikken ook moeiteloos spanning bij mama of papa op.

Huilbaby ’s

Veel prille ouders stellen zich de vraag wat ‘normaal’ huilgedrag is. Alhoewel dit moeilijk te definiëren valt, zijn er toch een aantal vuistregels.
De eerste weken huilen baby’s zo’n anderhalf à twee uur per dag, met een piekmoment rond zes weken, wanneer het huilen tot tweeënhalf uur kan oplopen. Na de leeftijd van vier maanden neemt het huilgedrag normaal gezien weer af. Daarnaast zien we ook variatie in ‘huilactiviteit’ door de dag.

De meeste baby’s hebben (een) zogenaamd(e) huiluurtje(s) in de late namiddag en ’s avonds.
Over het algemeen kan je stellen dat als je baby verschillende dagen per week meerdere uren huilt zonder duidelijke reden, er misschien meer aan de hand is. Je zou dan een huilbaby kunnen hebben en is het wel raadzaam de dokter te raadplegen.

Hulp inschakelen

Mama’s en papa’s die zich zorgen maken over het huilgedrag van hun baby, moeten zich er eerst van vergewissen dat er geen lichamelijke oorzaak is voor het huilen. Een bezoek aan de huisarts of de kinderarts kan hier uitsluitsel over geven of je een huilbaby hebt.
Daarnaast is het ook erg belangrijk dat jonge baby’s voldoende rust en regelmaat kennen, zodat ze niet oververmoeid of overprikkeld raken.

Zorg er als ouder ook voor dat je zelf voldoende rust hebt. Laat de zorg van je baby af en toe eens aan iemand anders over en neem wat tijd voor jezelf en je partner. Wees ook niet te hard voor jezelf. Gun jezelf de tijd om je baby te leren kennen, om samen een routine te ontwikkelen en om te ontdekken hoe je hem het best kan troosten.