Ouder Ouder? Op latere leeftijd een kindje.

Een wijze meid krijgt haar kind op tijd, zegt een volkswijsheid. En toch zien we dat vandaag steeds meer ouderparen op latere leeftijd een kindje willen. Omdat onze vruchtbaarheid afneemt met de jaren, moeten die ouders niet zelden de hulp inroepen van de wetenschap om hun kinderwens in vervulling te doen gaan.

Maar aangezien zoveel koppels op latere leeftijd een kindje willen en aan een gezin beginnen, moeten daar toch ook voordelen aan verbonden zijn.  Wij zetten de pro’s en de contra’s even op een rijtje.

Op latere leeftijd een kindje

Ouders die na hun veertigste kiezen voor een kind, doen dat vaak veel bewuster.  Daarmee willen we niet gezegd hebben dat twintigers of dertigers bij de keuze voor een kind over één nacht ijs gaan.  Maar wanneer je na je veertigste aan een gezin begint, is dat niet omdat dat nu eenmaal bij die levensfase hoort, omdat de maatschappij dat van je verwacht.  Je krijgt immers te maken met heel wat weerstand, en je moet behoorlijk wat weerwerk geven om mensen te overtuigen dat je wel degelijk een verantwoorde beslissing neemt.

Een ander voordeel is dat je, na je veertigste bijvoorbeeld, de grootse carrièrehordes vaak al genomen hebt.  Je hebt het financieel wat ruimer, en je hebt wat meer tijd voor elkaar en ook voor een kind. Nadeel van mama of papa worden na je veertigste is, zoals we hierboven als zegden, dat dat vaak niet meer op de natuurlijke manier kan.  Vaak moeten oudere koppels een beroep doen op allerlei vruchtbaarheidsbehandelingen om zwanger te raken.  En aan al die behandelingen is natuurlijk een prijskaartje verbonden.

Een kind vraagt bovendien heel wat energie. Wanneer je vijftig bent, recupereer je minder snel dan op je dertigste, en je hebt ook meer behoefte aan rust.

Maar het allergrootste nadeel is misschien wel dat ouders die hun eerste kind krijgen op hun vijfenveertigste, zestig zijn tegen de tijd dat dat kind begint te puberen.  Bovendien bestaat er een reële kans dat ze hun kleinkinderen niet zien opgroeien, of dat zij hun kind niet gelukkig gesetteld zie met een partner.

Of de kinderen zelf nadeel ondervinden van een ‘oudere’ ouder, is niet geweten, daarvoor is de tendens nog te nieuw.  Over pakweg twintig jaar zullen we daar pas iets over te weten kunnen komen.  Kleine kinderen stellen zich doorgaans geen vragen over de leeftijd van mama of papa, maar eens ze de leeftijd van elf of twaalf bereikt hebben, zien ze wel een verschil met de ouders van hun leeftijdsgenootjes, en beseffen ze vaak ook dat mama en papa wellicht heel wat zullen moeten missen.

Maar dat neemt niet weg dat de keuze voor een kind een keuze is die je leven ingrijpend en onherroepelijk verandert.  Op welke leeftijd je die keuze ook maakt, het is belangrijk dat jij en je partner je daar goed bij voelen.  Alleen wanneer je zelf achter je keuze staat, voel je je goed in de rol van ouder en kan je je kind opvoeden tot een gelukkig individu.