Om
zwembadwater proper te houden wordt er over het algemeen
chloor aan toegevoegd. Goed dus voor de hygiëne, al zijn er ook minder aangename gevolgen. Zo blijkt uit een onderzoek van professor Alfred Bernard van de
Katholieke Universiteit van Louvain-La-Neuve dat in chloorwater zwemmen nefast voor de vruchtbaarheid kan zijn.
Zwemmen nefast voor de vruchtbaarheid voor jongens?
Vooral
jongens die voor de leeftijd van zeven jaar vaak in chloorwater zwemmen, maken meer kans om later vruchtbaarheidsproblemen te hebben.
Professor Bernard nam voor zijn onderzoek bloedstalen van 361 Waalse jongens tussen 14 en 18 jaar.
Onder hen waren er jongens die vroeger geregeld gingen zwemmen in openbare zwembaden waar het water gereinigd werd met chloor. Anderen waren geregelde bezoekers van zwembaden waar het water met alternatieve technieken, zoals
koper-zilverionisatie zuiver gehouden wordt.
Onderzoek naar zwemmen nefast voor de vruchtbaarheid?
De resultaten waren verontrustend. 26 procent van de onderzochte jongeren die voor hun zevende minstens
125 uren hadden gezwommen in chloorhoudend water, hadden een lager gehalte inhibine B en testosteron in hun bloed. Inhibine B is het eiwit dat de afscheiding van testosteron stimuleert.
Deze jongens lopen drie keer meer risico om later
minder vruchtbaar sperma te hebben. Van de jongens die niet (zo frequent) baadden in chloorhoudend water , had minder dan 10 procent een gelijkaardig probleem.
Professor Bernard ijvert er dan ook voor om jongen kinderen niet te vaak te laten zwemmen in
chloorhoudend water. Volgens hem moet het voordeel van watergewenning op jonge leeftijd zorgvuldig afgewogen worden tegenover de mogelijke risico’s op langere termijn.
Deze mening wordt natuurlijk niet op applaus onthaald door de
Vlaamse Zwemfederatie, maar ook het Toezicht Volksgezondheid is niet bepaald enthousiast. Initiatieven om jongeren van kindsbeen af te laten sporten moeten juist aangemoedigd in plaats van ontmoedigd worden. Bovendien stellen zij dat de waterkwaliteit in de Vlaamse zwembaden bijzonder goed is; het chloorgehalte is uiterst laag.
Volgens
Bernard is het niet zo zeer de chloor die een probleem vormt, maar wel de schadelijke deeltjes die in het zwembadwater achterblijven nadat afvalstoffen zoals zweet en urine door de chloor zijn afgebroken. Deze kleine deeltjes dringen door de dunne huid van
de penis door tot in de teelballen.
